21-03-2022 Hopkins, niets te doen maar toch leuk

Melanie gaat vandaag duiken. Dat betekent dat ik even rust heb. Ze is een super lieve meid maar kan het praten niet laten. Ze babbelt aan één stuk door in het Engels met een Franse tongval. Een gezellige druktemaker.

UItslapen het lukt niet. Iedereen is vroeg op. Er hangen buiten op de binnenplaats al wat mensen in de hangmatten. De koffie staat klaar. Met mijn laptopje ga ik aan een grote tafel zitten. Lekker rondstruinen op google, mijn verslag bijwerken. Er komen meer mensen bijzitten, we kletsen wat, leren elkaar kennen. Ik heb de rustige sfeer in Funky Dodo erg leren waarderen.

De zee is een ander verhaal. Het vele zeewier maakt het onaantrekkelijk om te gaan zwemmen.

Hopkins bestaat uit 2 lange straten. Niets bijzonders en ook niet mooi. Als ik over straat loop krijg ik paddestoelen aangeboden. Nee, dank je.

Het is hier warm, mensen werken niet hard of helemaal niet. Afspraken maken is hier een avontuur op zichzelf omdat iedereen maar doet wattie wil of wat uitkomt.

Een toertje boeken is erg duur, dus dat ga ik niet doen.

Wat kan je nog meer doen? Nou, eigenlijk niets. Maar voor nu is dat prima.

Ik hang veel in de hangmatten en op mijn bed.

s 'Avonds ga ik met Melanie, een leuke Canadese man en een Duitse vrouw die nauwelijks engels spreekt, uit eten. We belanden in een restaurantje op het strand. We zijn de enige gasten. Ik eet spaghetti met knoflook en garnalen, zo lekker, ik prop me vol totdat ik niet meer kan.

Dit is mijn laatste avondje hier. Ook nu weer baal ik ervan dat ik verder trek.