20-03-2022 Hopkins, leuke dingen vanuit het niets

In de ochtend ga ik met Melanie naar het strand. Via het strand hebben we een lange wandeling. Het is een zware wandeling door het zand, langs wat huisjes, bootjes met veel zeewier. Onderweg zien we een grote groep mensen.

Deze groep wacht op prins William en zijn vrouw Kate ( UK). We stoppen om te kijken wat er gebeurt en inderdaad, nog geen 10 minuten later komt hij met nog wat belangrijke mensen van Belize en heel veel bewaking. Wat een geluk om dit zomaar tegen te komen. Ik maak veel foto's en video's. William en Kate beginnen mee te dansen met de danseressen en ik sta vooraan om alles op te nemen. Wauuuuw.

Daarna lopen nog een heel eind verder en komen zwetend aan bij de duikschool waar Melanie een reservering heeft gedaan. Ze spreekt daar even iemand die daarna weg gaat. We zijn daar alleen, even uitzweten. Er is een privé zwembad, er is verder niemand en we gaan stiekem het zwembad in om verder af te koelen. We voelen ons echt stout.

Als we terug lopen via de weg, proberen we liftend een rijtje te krijgen. Liften is hier normaal en veilig. 2 agenten in een golfautootje stoppen en brengen ons naar ons hostel.

Dit is weer zo'n dag waarbij ik moet gaan beslissen wat ik met de komende dagen ga doen.

Ik twijfel om langer hier te blijven, gezien ik het hier een beetje armoedig is. en er is weinig te doen.

Uiteindelijk beslis ik om hier toch nog even te blijven om vervolgens de bus te nemen naar Guatemala, Flores, waar ik eerder was. In Floris neem ik dan het vliegtuig naar Guatemala city om van daaruit op 25 maart naar Nederland te vliegen.

Ik neem rustig de tijd om dit uit te zoeken en te boeken, zittend in mijn bikini in de schaduw.

Melanie weet een goedkoop en lekker restaurantje. Het is zo'n lokaal restaurantje die je niet zomaar kan vinden. Vanaf de weg lopen we over strandzand tussen de woningen door. Het restaurantje bestaat uit houten muren en een dak, de bodem is ook hier gewoon van strandzand. Alles is donker om ons heen, behalve het restaurantje. We zitten buiten, we hebben caribische muziek en de wind waait hard. Gezien de warmte is de wind meer dan welkom.

Olli had verteld dat er ergens een drum feestje zou zijn. Als we daar aankomen zijn er niet veel mensen. Het is achter een klein winkeltje. Olli is er al. Er hangen wat mensen rond op oude kratjes. Even later beginnen een paar mannen te drummen en te zingen. Dan komen de locals overal vandaan. De mannen zwepen elkaar op, het drummen en zingen gaat steeds harder. Er komt geen eind aan en gaat maar door. Veelal monotoon, als een mantra met af en toe wat variatie. Luidkeels schreeuwend zingen ze, als in trans. Langzaam aan gaan mensen dansen, hun dans. Wij zijn de enige 3 witte mensen.

Melanie moet de volgende dag vroeg het bed uit om te gaan duiken en we vertrekken op tijd. Ik vind het ook wel even genoeg geweest voor vandaag.