25-02-2022 mijn reis naar Guatemala

Eigenlijk wil ik helemaal niets schrijven over mijn reis naar Guatemala. Ik wist al dat het zwaar zou worden. Mijn eerdere intentie om hier te komen was in het najaar van 2021. Maar door covid werd ik 3 dagen voor mijn reis gebeld dat ik als Nederlander geen tussenlandingen mocht maken in Amerika.

Nu kon ik alleen maar naar Guatemala via een vervelende omleiding met mijn nog openstaande ticket. 30 uur heen, 20 uur terug. Ik nam mij voor om het maar gelaten over mij heen te laten komen.

De vlucht van Amsterdam naar Dallas duurde 10 uur. Ik had 2 stoelen, kon met opgetrokken benen liggen en heb zo veel mogelijk geslapen.

De overstap naar Miami duurde 4 uur. Ook dat was goed te doen. Ik vond onverwachts een weg naar een rokersruimte buiten en genoot van een paar sigaretjes. Een flesje water kost daar 3 dollar. Laat ik het maar niet over de rest hebben. Gelukkig was ik goed voorzien van rozijnenbolletjes en goed vullende wafels.

De reis van Dallas naar Miami duurde maar een paar uur. Ook dit was goed te doen.

Maar in Miami moest ik 10 uren in de nacht wachten met mijn overstap. Inmiddels was ik door de war met het tijdsverschil. Ook hier vond ik weer een weg naar buiten om te kunnen roken. Buiten was het lekker warm. In de airport ijzig koud. Ik heb nog geprobeerd om in de airport, op de grond, een beetje te slapen, maar dat lukte niet door de koude lucht en de ijskoude vloer. Moedig probeerde ik mijn verstand op 0 te houden, wat mij nauwelijks lukte.

Eindelijk kon ik instappen op de vlucht naar Guatemala city. Het was een volle bak met mondkapjes dragende mensen.

Ik ben eigenlijk alleen vluchten naar Azië gewend. In het vliegtuig werken ze professioneel, en vriendelijk. Je voelt je dan ook echt een gast.

De Amerikanen doen het anders. Personeel is veel informeler, zijn gehaast en vergaten mij een paar keer te bedienen. Ik moest bv achter mijn eten aan want ze liep mij gewoon voorbij. Voor de landing had het meeste personeel alweer hun eigen kleding aan. Dat was een vreemde gewaarwording.

En toen kwam ik buiten de airport In Guatemama City. Daar stond het bomvol met mensen in klederdracht met grote ballonnen om hun geliefden op te halen. Wat een kleurrijk volk.

Ik had voor de eerste dagen een hostel geboekt en een shuttlebus die mij daar heen zou brengen. Ik wachtte op de afgesproken plek bij een restaurant. Daar kwamen nog 2 dames bij staan, ook wachtend op hun shuttlebus. We raakten in gesprek, de shuttlebussen lieten op zich wachten. De mijne kwam maar niet. Eén van de dames regelde dat ik met haar shuttlebus mee kon rijden tegen het normale tarief. Deze dame was al een paar weken in Guatemala en ze kon mij al heel wat belangrijke dingen vertellen.

Ik werd keurig afgezet bij mijn hostel. https://www.selina.com/guatemala/antigua/ .