12-03-2022 Tikal

Ohhhh, maar 2 uurtjes geslapen, wat erg om dan midden in de nacht op te staan en uit de hostelkamer te sluipen. Even mezelf een beetje opknappen, rugzak mee en helaas geen koffie. Als ik wacht op mijn vervoer naar Tikal hoor ik 2 mensen sex bedrijven, waarschijnlijk dronken want ze doen geen moeite om het stilletjes te doen.

In het busje komt Karin naast mij zitten. Iedereen dommelt weer in slaap op weg naar Tikal. Tikal was een van de grootste steden van de Maya's ten tijde van de klassieke periode. Een 'must see' dus.

In het nationale park worden we in het pikkedonker afgezet. Onze gids leidt ons met onze zaklampjes meer dan een half uur, door het oerwoud, naar de ruïnes. Een wandeling waarbij je op moet passen waar je je voeten neerzet. We zien niets van de omgeving.

Uiteindelijk moeten we trappen oplopen en komen zo op een ruïne met eeuwenoude treden. Er wordt ons verzocht om stil te zijn en niet te praten. We gaan zitten, hoog op de oude stenen steile trappen in het donker. Ik ben drijfnat van de wandeling en koel langzaam af. Gek hoor, zo'n 40 mensen doodstil boven de boomtoppen. doodstil kijkend en luisterend naar de omgeving. Als het langzaam licht wordt horen we het oerwoud tot leven komen. Eerst de vogels, daarna de apen. Helaas is het bewolkt waardoor de zonsopkomst minder mooi is. Maar we zien door het lichter worden steeds beter hoe ontzettend uitgestrekt het oerwoud is.

Groene papegaaien worden steeds brutaler en komen nieuwsgierig dichterbij, ze spelen en krijsen. Prachtig om deze vogels in het wild te zien.

We wandelen van ruïne naar ruïne. Oude vervallen gebouwen in het prachtige oerwoud, indrukwekkend als je denk aan de geschiedenis van deze plek.

We zijn daar vanaf half 4 s'nachts tot 11 uur in de ochtend. Mijn voeten branden in mijn sneakers en ik ben blij als ik ze op het einde uit kan doen. Ik ben kapot.

Op de terugreis kan ik mijn ogen dan ook niet meer open houden. Het is buiten bloedheet als ik naar mijn hostel ga.

Terug in het hostel zoek ik uit wat ik met mijn resterende dagen ga doen. Ik weet het nog steeds niet na alle verhalen over mijn geplande bezoek aan Belize. Ook nu kom ik er nog steeds niet uit. Zelfs niet nadat ik weer meer info heb gekregen over de coronaregels en grensovergang.

Ik heb afgesproken om met Karin te gaan eten. Na wat whatsapp gesprekken vertrek ik om naar het afgesproken restaurant te gaan. Onderweg word ik overvallen door een mega regenbui, ik ga even schuilen maar ik word toch nog drijfnat. Tijdens het eten koel ik te veel af door mijn natte kleding. Ik ben dan ook blij als ik terugkom in mijn hostel om mij om te kleden.

Het ziet er naar uit dat komende dagen koel en bewolkt blijven. Tijd dus om mijn plannen vorm te gaan geven en in actie te komen.