In Bangkok 19/1

De wekker ging om 9 uur. Er stond heel wat op het programma.
Allereerst een paar hotelnachten bijboeken voor nu en op het einde van de reis bij BMair. De BM-meneer beloofde mij om de volgende dag zijn “laptopkasje”uit te lenen, dan zou ik overal kunnen internetten op mijn laptop. Paps en mams konden even lekker bij het zwembad hangen terwijl ik internet-tegoed zou gaan kopen. De BMK ligt niet ver weg, gelukkig was ik er al eens geweest en wist ik wat ik kon verwachten. Vele en vele winkels, geen doorkomen aan. Met een beetje kennis, gezond verstand, geluk en door blijven vragen had ik binnen een kwartier een winkeltje gevonden die mij het internet-tegoed kon verkopen.
Volgende wat op het programma stond, was het ziekenhuis bezoeken. Paps wilde een kleine schoonheidsoperatie. De BMmeneer had ons het beste ziekenhuis in Bangkok aangeraden.
Na een uurdurend gesprek, waarin we ook veel gelachen hebben met de chirurg, bleek het schrikbarend duur en haakten we af. Tja, het beste internationale ziekenhuis, zal ook wel het duurste zijn. Er werd ons niets in rekening gebracht. En dat terwijl er verschillende mensen druk zijn geweest voor ons. Heel bijzonder.
In de tuktuk, in de spits, in de smog, terug naar het hotel.

Uit ervaring weet ik heel goed hoe moeilijk het is om je eigen weg te zoeken in Bangkok, de mierenhoop. De kans van een weggetje missen is groot en voordat je het weet ben je verdwaald. Eigenwijs ding dat ik ben. Toch wilde ik het weer eens proberen, het was tenslotte maar 10 minuten lopen naar het station. Het leek mij wel handig om alvast de treintickets voor de volgende dag te halen. Daarbij vergat ik ook nog eens de plattegrond mee te nemen. De donker wordende straten werden steeds guurder en guurder. Uiteindelijk ben ik maar weer omgekeerd. Weer terug langs de drukke gedeelten waar in het halfduister dozen en zakken uitgeladen werden, schouwende mannen die mij nakijken. Ieks, het was weer even wennen in mijn korte rokje en hemdje. Om toch niet onverrichte zaken terug te komen in het hotel, kocht ik ben een mannetje wat te eten. Terwijl we bezig waren, vertelde een andere Thai, in het Thai, lekker onverstaanbaar, pratend met zijn handen iets over bamboostengels die ook te koop waren. Met zijn handen maakte hij duidelijk de “neukbeweging” en of ik interesse had… in de bamboostengels… ik maakte mij er lachend vanaf en kon er ook echt de lol wel van inzien.

Die avond zijn we gaan eten in het Bayoke Sky Hotel, 82 verdiepingen hoog. In de lift voelde je het luchtdruk verschil, kreeg je last van je oren, terwijl je niet eens voelde dat de lift in beweging was. In ieder geval totdat je weer bijna beneden was, hij remde daarbij zo af dat je het gevoel had dat je hart onder je broekriem schoot.
De voorpret van Chinees Nieuwjaar is aan het loskomen. Veel ‘kerstverlichting’, inkoop- en vervoer van vuurwerk en soms dansende draken op straat. Chinees Nieuwjaar zal op 3 februari zijn, net de dag dat wij weer vertrekken naar Nederland. Het echte feest gaan we dus missen.

Ik hoop echt dat de BMmeneer morgen het ‘kastje’ bij heeft. Ik snak erna om weer op internet te komen, dit te plaatsen en mijn mail te lezen.