19 oktober in Hanoi.

Ik sta om 8 uur op voor het ontbijt van het Hostel. In een heel eenvoudige kamer met eenvoudige rommelige keuken, op de 6de verdieping, eet ik in de zelfde kamer als de familie, een eenvoudig ontbijtje. Ik duik mijn bedje weer in, nog steeds moe. Na een paar uurtjes slaap kan ik er weer even tegenaan.

Ik wandel door de straten op zoek naar eten. In een opwellig ga ik langs de straat zitten bij een klein straattentje, met zoefende verkeer een meter van mij af. Ze hebben maar 1 gerecht. Ik moet van andere eters leren hoe ik dit moet eten. Iets wat er uit ziet als doorzichtig plastic moet je als een soort wrap gebruiken. Zelf doe je er gedeeltelijk gedroogde spek in, met allerlei niet gesneden groenten, die mag je zelf lekker klein maken. Je rolt het op en doopt het in een hete saus. Daarnaast is er een soort rolletje met vlees??? dat in een palmblad zit. Deze moet je eruit halen. Je bent behoorlijk druk met je eigen eten in elkaar zetten. Maar het is heerlijk.

Ik ontdek de verse ice-cafee en ik ben verkocht, wat heerlijk.

Er is veel te zien op straat. Een jongetje van ongeveer 8 jaar stuitert met zijn bal terwijl hij over straat loopt. Om heen rijden de auto's en de scooters.
Preuters spelen op de stoep, tussen de scooters en de wandelende mensen.
Ik zie een man met twee kleine puppies lopen, de puppies lopen los en het gaat nog goed ook.
Ze zijn hier dol op kleine abrikoos kleurige poedeltjes waarvan ze de oren rood, rose, groen of paars verven, ziet er erg grappig uit.
Ze hebben hier een schoenenstraat, een kledingstraat, een kinderspeelgoedstraat, een electronicastraat, enz.
De kleine winkeltjes worden door de hele familie gerund, ze wonen daar zo'n beetje, met aan de achterkant een keukentje en slaapkamers.
Wil je bij zo'n klein restaurantje of cafeetje naar de wc dan moet je door hun prive-gedeelte, daarna kom je in een kleine ruimte waar de doucekop boven de wc hangt en de vuile was onder de wasbak.
De mensen wonen heel eenvoudig, hebben weing, maar wel een tv en ze hebben allemaal een mobiel. Wifi is er overal.
Bij restaurantjes zie je regelmatig gespecialiceerde leveranciers op de scooter stoppen, zij brengen groente of vlees of vis of....dat gaat zo maar door.

Ik laat mij verleiden om 2 Victorias Secrets slipjes te kopen. Fits all volgens de verkoopster. Ze kosten nog geen euro per stuk en zien er gaaf uit. Ik weet ook wel dat het neppert zijn, maar alla, wat maakt het uit. Als ik er later eentje aantrek in mijn hostel klopt het, fits all, als je het niet erg vind om er als een ingesnoerd worstje uit te zien. Enne ahummm als ik nog eens naar het welbekende etiketje kijk staat daar toch iets anders... Vcitoari's Srecet

Later die avond, bij een cafeetje, maak ik zelf mee hoe het spel tussen politie en cafeehouders werkt. Politie agenten springen uit een busje en beginnen zo snel mogelijk stoeltjes en tafeltjes te grijpen. De Cafeehouders doen precies het zelfde. Mijn stoeltje wordt bijna onder mijn kont weggetrokken. De agenten gooiden de 'gewonnen' stoeltjes vrolijk in het busje. De cafeehouders keken beteuterd, ze waren dit keer te laat om alles te redden. Het cafeetje had een bijzondere bijverdienste aan mega grote ballonnetjes verkopen.