15 november Saigon
Door: dianca
Blijf op de hoogte en volg Dian
17 November 2017 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
In de ochtend word ik hartelijk begroet door het personeel van het hotel. We krijgen een band. Ik word door het meisje en andere receptionisten uitgenodigd om die avond met hen naar de avondmarkt te gaan. Hun bazin gaat ook mee.
In de ochtend lig ik weer lekker aan het zwembadje te soezelen. 's middags ga ik de wijk in. Een buitenwijk van Saigon. Blijkbaar wandel ik door straten waar nauweleijks toeristern komen.Ik word verbaasd aangekeken door de bewoners . Ik ga ergens een biertje drinken en neem de tijd om het straat toneel daar in mij op te nemen. Het is daar levendig zonder de gekte van vele scooters. Op een andere plek ga ik eten. Ook daar hebben ze maar 1 gerecht, het is heerlijk. Niemand spreekt daar Engels, Handen en voetenwerk begrijpen de meeste gelukkig wel ;)
De 3 jonge meisjes van ongeveer 22 jaar, de bazin en ik verzamelen ons en we vertrekken in een taxi. Dit is de eerste keer dat ze zo gezamenlijk een uitstapje maken. Heel bijzonder om daar bij te zijn.
De nachtmarkt is voor toeristen, erg duur en de verkopers zijn agressief. Als 1 van de meisjes mij helpt bij afdingen wordt de verkoopster kwaad op haar. Waarop ik mijn geld terug vraag en weiger dat dingetje bij haar te kopen. De bazin gaat naar een massage salon en ik ga met de meisjes ergens Hot Pot eten. De meisjes komen helemaal los, maken veel foto's van ons en beginnen steeds meer te giebelen, het lijken wel 16 jarige Nederlandse meisjes. Ze zijn super lief en zorgzaam voor mij.
1 van de meisjes vertelt dat ze later wel een kind maar geen man wil. Dat is een bijzndere wens voor een Vietnamees meisje. Je hoort hier vanuit huis te trouwen en moeder te worden.
De meisjes zijn heel vrolijk en open naar mij toe. Het voelt als een cadeautje voor mij.
16 november Saigon
Mijn laatste dag in Vietnam. Au, dat doet pijn. Ik ben in gedachten al een paar dagen afscheid aan het nemen en vooruit aan het denken over mijn terugkeer naar Nederland, maar dat valt niet mee, het maakt mij verdrietig. Vietnam heeft mij zoveel gegeven.
Tijdens mijn ontbijt vraag ik 1 van de meisjes waar ik mijn oren kan laten reinigen. Ze schijnen hier erg goed te zijn om met allerlei instrumenten in de oren te puiteren en al het vuil er uit te halen. Goed om eens te laten doen. Het schijnt ook nog eens heel lekker te zijn. Na mijn vraag bemoeien andere personeelsleden zich met het antwoord. Met als gevolg dat de meisjes en de kokin met mij meegaan. Want daar kun je je ook laten masseren, je haren laten knippen, je nagels laten bijwerken enz enz. Er wordt weer een tijd afgesproken waarop we gaan.
Ik moet de tijd nog weten te doden tussen uitchecken en mijn vlucht naar nederland. Mijn vlucht is om 12 uur 's nachts. Ik hreb geen zin om de stad in te gaan.
Om 12 uur 's middags check ik uit. Het is prachtig weer en ik installeer mij bij het zwembadje. Nog even genieten van de laatste zonnestralen.
Hier stop ik met mijn verhaal. De resterende tijd gebruik ik om optimaal hier te zijn en te genieten.
Dit is een vakantie geweest om nooit meer te vergeten.
-
17 November 2017 - 09:24
Han:
Ik heb meegenoten met je verhalen, over de mooie, leuke, spannende en ontroerende dingen die je hebt meegemaakt. Verder zie ik je natuurlijk graag weer eens als je weer thuis bent! XX -
17 November 2017 - 12:44
Erika:
Net als jij vind ik het jammer dat je reis is afgelopen. Ik heb meegenoten en meebeleefd. Wat een prachtig land, mooie mensen en wat een geweldige vrouw. Dankjewel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley