12 november Saigon

Overdag neem ik de sleepingbus en ik ben rond de middag in Saigon bij bet busstration. Ik word meteen overvallen door mannen die mij vervoer aanbieden. Taxi kost 15 euro naar het hotel, dat volgens hen 20 km verderop ligt, later zie ik dat dit 12 km is. Ik ken de prijzen niet, maar het lijkt mij erg veel geld. Ik besluit om eerst maar een ijskoffie te nemen en na te denken. Een scootertaximan benadert mij, hij vraagt ongeveer 8 euro. Ook veel te duur merk ik later. Op zijn scooter, mijn backpack voor zijn buik en ik achterop rijden we Saigon door. Gelukkig was ik Marley en zijn moter al gewend, want door Saigon rijden op een scooter, ook al is het achterop, is behoorlijk heftig, de eerste keer.

In een buitenwijk ligt mijn hotel. Ik had dit hotel uitgekozen omdat het een zwembad heeft. Mijn lichaam had tenslotte nog maar weinig strand of zembad gezien, onder mijn kleding ben ik nog steeds wit. Ik was al op de hoogte van de drukte van Saigon. Een buitenwijk leek mij prima, om de grootste drukte, maar vooral het lawaai van het verkeer, een beetje te ontwijken. Ondanks dat her hotel redelijk goedkoop is, is het een prachtig hotel met een hele ruime kamer. Helemaal alleen voor mij, heerlijk als afwisseling.
Maar al snel twijfel ik over deze beslissing. Ik zit nog steeds in de modes van veel beleven en steeds mensen en uitdagingen om mij heen. Als ik op mijn balkon sta zie ik dat er naast het zwembadje wordt gewerkt aan de bouw van nieuwe apartementen. Geluid van de machines, gatver, later kan ik de humor er wel van inzien en er zelfs van genieten. Geen toeristische dingen in de buurt, het centrum met de bezienswaardigheden ver weg. Idioot veel verkeer en file, wat nog idioter is tijdens de spits.

Maar ik geniet al snel van het alleen zijn.