28 oktober Ninh Binh en Phong Nha

Weer slaap ik slecht in de sleepingbus. Om 3 uur 's nachts word ik met nog zo'n 15 backpackers afgezet in Phong Nha. Het is een straat vol met hotels, hostels en guesthouses. Voor deze gebouwen staan mensen klaar om ons op te vangen. Ik beland in het ( party) Easytiger hostel, dat wordt gerund door Engelsen. De organisatie in het grote hostel in is bewonderingswaardig goed. We moeten wachten tot ongeveer 9 uur om definitief in te checken. Maar we mogen slapen bij het zwembad, in de hangmatten. Na een nachtelijke douche, ooo zoo fijn als je je zo vies voelt, duik ik een hangmat in. Jammer dat een paar jongelui het nodig vinden om te blijven praten waardoor ik niet kan slapen. Maar tja, dat is het leven van een hostel. Het hostel ziet er gaaf uit. Helemaal ingericht voor jonge backpackers op een beetje ruige maar verzorgde manier. Het heeft zelfs een zwembad.

Iets voor 9 uur check ik in. Om 9 uur is er voor alle nieuwkomers een informatiegesprek. Enthousiast wordt er verteld over het hostel en de goede dingen die het hostel doet voor het park. De spreker vertelt over de mooie omgeving en de prachtige grotten. Mijn besluit staat vast, ik ga hier 3 nachten blijven.

Ik ga eerst naar de wereld-bekende Phong Nha-Ke Bang grotten. Die ochtend doe ik mijn eerste trip naar een grot vlak bij het hostel. Je kan er alleen via een boot naar binnen. Deze grot heeft tijdens de Vietnamoorlog een belangrijke functie gehad. Tijdens die oorlog lag het gebied zo'n beetje tussen Zuid en Noord in, aan de ho chi minh route. Hier werd veel strijd geleverd. De grot werd gebruikt als schuilplaats voor mensen, opslagplaatst voor eten en goederen en als ziekenhuis. Het was onneembaar door Amerikanen.
Als we de grot binnen varen, de moter wordt stilgelegd en de roeister gaat verder met roeien, vallen de gesprekken stil op de boot. De grot is groot en ongelofelijk mooi, bijna niet te bevatten zo mooi. Dit is niet vast te leggen op foto's. De roeister roeit ons er rustig en behendig doorheen. Er zijn meerdere boten, ook op die boten is het stil.

De mensen zijn hier vriendelijk en ongedwongen. Er wordt veel gebouwd, zonder grote machines, gewoon alles zelf met lichaam en handen. Er is nog niet zo veel toeristme hier. ik denk dat het over 10 jaar niet meer herkenbaar is en is opgenomen in de toeristenindustrie. De regering is erg actief om dit park zo veel mogelijk toeristvriendelijk te maken waarbij bescherming van de natuur voorop staat.

De slechte nacht breekt mij op. Ik eet wat, drink een biertje en zoek mijn bedje op. Om 6 uur sta ik weer in de gezamenlijke ruimtes waar iedereen een gratis biertje krijgt. Dat biertje wordt daarna nog eens vrolijk bijgeschonken. Af en toe worden er borreltjes uitgedeeld. Ik eet voor het eerst europees eten, frietjes met vis. Zo te zien zijn alle gasten van het hostel aanwezig en ze worden luidruchtiger naarmate er meer bier wordt geschonken. Helaas ben ik nog steeds te moe om mijzelf daar bij aan te sluiten. Ik zoek mijn bedje en de rust op. Speel wat met mijn telefoon en val doodmoe in slaap. Ik slaap op een kamer met 4 bedden, gelukkig doet iedereen hier rustig aan als ze zien dat er iemand slaapt.