09-03-2022 Van Semuc naar Flores

Om 7 uur in de ochtend worden we opgehaald door een vierwiel auto. We zijn met velen. In de open achterbak worden de backpacks opgestapeld, de overgebleven ruimte is voor de mensen die daarin staande het vervoer moeten doen. Karin en ik mogen gelukkig in de auto zitten, dat is het voordeel van ouder zijn ;)

Dit keer kan ik alles zien tijdens onze rit door het oerwoud. We zien de kinderen in schoolkleding lopen, de lange ongemakkelijke steile weg naar school.

In Lanquin staan de shuttlebusjes al klaar. Karin en ik gaan ieder een andere kant op en nemen afscheid. Het busje zit weer tjokvol en de reis gaat 6 uur duren. Ik ben het lange reizen inmiddels gewend en laat het over mij heen komen. Naar buiten kijkend naar de prachtige natuur, de arme dorpjes, in slaap doezelend, boek lezend vermaak ik mij tijdens de reis.

Als we in Flores aankomen is het snikheet. Een dame van de shuttlebus-organisatie brengt ons op de hoogte hoe we een tour naar Tikal kunnen doen en begeleid ons naar onze hotels.

Ik had geboekt bij Los Amigos hostel: https://amigoshostel.com/home/ .

Een prachtig hostel voor jonge backpackers. Ik slaap bovenin een stapelbed. Zwetend en moe doe ik een poging om mezelf 'in te regelen'. Ik heb het gevoel hier niet thuis te horen, het is een party hostel. Ik heb hier 6 nachten geboekt en ben bang dat dit niet zo verstandig is. We zullen zien. Ik neem een douche en ga op zoek naar een restaurant in de buurt. Ik vind een restaurant waar ik goedkoop en heerlijk eet.

En weer ben ik moe zoals bijna iedere dag van alle indrukken.Ik duik mijn bedje bovenin het stapelbed in. Het is bloedheet in de slaapkamer. Gelukkig komt na een half uur iemand van het personeel de airco aanzetten. In een diepe slaap hoor ik de geluiden niet meer om mij heen. De kamerdeur die steeds met een harde klap dicht valt hoor ik niet meer. Later hoor ik van een kamergenote dat er iemand behoorlijk heeft over gegeven.