4 november Easyride tour, dag 1

Half 9 word ik opgehaald door de Easyrider voor een 6 daagse toer op de moter naar Dalat. Voor de zoveelste keer pak ik mijn backpack in, ckeck ik uit bij het hostel en prop ik snel mijn ontbijt naar binnen. Ik ben er helemaal klaar voor. Maar ben benieuwd of het door gaat. Het regent en waait heftig, tja die tyfoon.

De receptionist spreekt mij bedenkelijk aan. Ze laat mij filmpjes zien op internet wat de tyfoon al heeft aangericht. Ze vindt het geen goed idee om te gaan. Dan zie ik de donkere lachende krullebol, mijn easyrider, Marley. Volgens hem is de tyfoon geen probleem. We gaan de bergen in, het komt goed. Adventior, dat is wat we gaan doen volgens hem. Mijn tassen worden goed ingepakt tegen de regen. Ook ik krijg een regenpak aan en helm op en weg zijn we.

Ik ben uiteraard erg opgewonden. Ik ga weer een nieuw avontuur aan en dat ook nog eens met een dreigende tyfoon. Ik zit te stuiteren achter op de moter, tussen bestuurder en backpack in. Ik hoop niet dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt.
Maar als we Hoi An uitrijden, met heftige regen die komende dagen aan blijft houden, krijg ik het blije gevoel dat ik beter achter op de moter kan zitten dan blijven schuilen in het hostel.

Marley, de Easyrider is een vrolijke gast. Hij rijdt mij Hai An uit en we gaan een richting op die de meeste touristen niet nemen.

We stoppen ergens om koffie te drinken, waar geen toerist is te zien. Er zitten alleen maar mannen en ze kijken mij allemaal aan. Ben ik een vreemde eend in de bijt? Blijkbaar wel. Volgens Marley zijn het werkeloze mannen. Langs de kust hebben redelijk veel mensen werk dank zij het toeristme. Maar in de rest van het land is er veel werkeloosheid en zijn de mensen arm. Daar vertelt Marley welke route we gaan rijden. Het is een route door de bergen, langs de Cambodiaanse grens. We gaan regelmatig stoppen om van alles te zien. Geen touristische route dus. Mooi want ik hou ervan om Vietnam te zien zoals Vietnam is.

Helaas is door de tyfoondreiging en het slechte weer veel gesloten. Kinderen worden thuis gehouden van school. Des al niet te min is er veel te zien onderweg. De natuur is prachtig, de hele weg. De huisjes aan de kant van de weg zijn zo divers, de meeste primitief en eenvoudig, soms met luxe huizen tussen door. Kinderen zwaaien naar ons. Weinig auto's, veel scooters en afen toe een bus of vrachtwagen. Er zijn veel grote plassen water. Verradelijk omdat je hierdoor niet de kuilen in de weg meer kunt zien. Soms zijn die plassen zo diep dat het wiel er halverwege in verdwijnt en de watergolven opkrullen tot onze buik. Marley heeft de grootste lol omdat dit soort weer een welkome spannende afwisseling is voor zijn normale ritten.En ik... ik geniet achterop.

We stoppen bj een primitief bedrijfje dat potten en andere dingen maakt van klei.

We stoppen bij een Pergola. Met het nieuwste geloof Cao Dai. Marley en ik gaan bij het altaar zitten en we raken in gesprek over geloof. Ondertussen schuifelt er een oude man rond die alle kaarsen en wierrook voor ons aansteekt. Het verlies van mijn moede steekt de kop weer op, we praten erover, waarna hij mij daar allen laat zitten om te kunnen mediteren. Een erg bijzonder moment, weer.

We stoppen om te lunchen bij een familie restaurantje, nou ja restaurantje...Ook hier is alls erg basic. De familie leeft in het restaurantgedeelte. Een baby ligt in een hangmat, een paar andere kinderen lopen rond. Een paar volwassenen die niets doen,rond hangen. Keuze tussen rijst en noodels en een paar vleessoorten. Kleine plastic tafeltjes en stoeltjes, alles oud. Een jongetje wil mij wat vragen. Hij en zijn moeder komen bij ons zitten. De jongen is verlegen maar komt toch met zijn vragen in het Engels. Wat is je naam. mijn naam is...net als alle andere kinderen die ik tegen kwam, komt hij niet. Volgens Marley leren de kinderen Engels te lezen en schrijven op school, maar kunnen dit met taal communiceren.
Marley laat mij zien dat ze doorzichige plastic potten hebben met sterke drank, gemaakt uit van alles. Ik had al eerder gehoord dat ook slangen werden gebruikt om de sterke drank te laten rijpen. Dat wil ik natuurlijk wel eens proberen. En er wordt een glas gedompeld in de pot, waarna ik een flink glas sterke drank krijg vanuit een pot alcohol waarin een dode slang ligt.

We stoppen bij een ananasfarm en waar we ananas eten. Marley wil hier even uitbuiken. Maar hij krijgt de kans niet. Er is een speelse en aanhankelijke hond die met ons speelt. en ik wil natuurlijk de planten zien waar de ananas vandaan komt.
Hirer heb ik de opmerkelijkste wc. Als ik vraag waar deze is word ik naar een stukje land gewezen, buiten dus.

We stoppen om snoep te kopen voor kinderen bij onze volgende stop. De volgende stop is na een smalle houten hangbrug over een brede rivier. Ik kan mij niet voorstellen dat we hier met de moter over heen gaan, maar dat doen we wel.

De volgende stop is een heel klein dorpje met 300 mensen, waarvan 200 kinderen. Allen leven in armoede. Het zijn mensen die zijn gedwongen om in een dorpje te wonen. Ze komen vanuit de bergen. De overheid wil de natuur beschermen, deze mensen leefden van de natuur en vooral van de jacht. De jacht is nu zwaar verboden. De mensen leven nu van verbouwen van land. Ze beschouwen kinderen gewoon als arbeidskrachten. Kinderen worden niet opgevoed en moeten het maar uizoeken. Als er af en toe een eaesyrider langs komt met snoep is dat een bijzondere belefenis voor de kinderen.
De kinderen komen dan ook direct naar ons toe. Alle handjes omhoog voor het snoep. Maar het regent nog steeds en de kinderen worden ongeduldig om hun deel te ontvangen. Ze beginnen in de zak met snoep te graaien.
Ik vraag Marey of er hier veel Easyriders komen.Volgens hem is dat niet zo. De meeste touristen willen maar een 2 daagse toer met de easyriders en dan veel van het land zien, waardoor de easyriders hier wenig komen.
We worden vrolijk uitgezwaaid door de mensen. Bey bey.

Dan is het tijd om door te rijden naar ons hotel. We rijden langs de brede rivier. Marley, avonturier als hij is, wordt opgewonden. Hij verteld mij dat de rivier veel hoger staat. Normaal is het een rustige rivier, nu niet, het stroomt erg snel. Terwijl we verder langs de rivier rijden zien we locals staan kijken naar de rivier. Er is echt wel wat aan de hand. De onafgebroken regen in de bergen en de tyfoon verderop veroorzaken nogal wat.
We rijden verder en zien dat de rivier steeds wilder wordt. Dit is de eerste keer dat ik zie dat een rivier heftig kolkt en golft. We zien het water te keer gaan, snel stromend en met 2 meter hoge golven. Gelukkig ligt de weg wat hoger. Toch baart het mij zorgen want de weg daalt en stijgt van 10 meter boven het huidge waterniveau tot hoger.
Marley trapt flink op het gaspendaal om voor het donker in het hotel te zijn. Ondertussen heeft de regen een weg gevonden tussen de kieren van mijn regenkleding en word ik drijfnat.

Nat en koud kom ik aan in het bijna verlaten hotel. Gelukkig zijn mijn tassen droog gebleven. In het verlaten hotel trek ik mijn natte kleding uit en neem ik een warme douche. Nog steeds opgewonden van de reis besef ik dat ik een kamer voor mezelf alleen heb. Komende dagen ook, woow.
2 uurtjes later gaan we eten. We zijn de enige gasten in dit grote hotel. Het is gezellig met Marley en we drinken een paar biertjes. Totdat we worden weg gestuurd, het restaurant sluit.
Ook niet erg. Nu heb ik even tijd om van mijn eigen kamer te genieten.