Laos, Houay Xai, 21 november 2014

Chiang Mai ligt al achter mij, ik ben er niet blijven hangen, maar ben doorgereisd.

Ik had er echt naar uitgekeken om met de nachttrein te gaan van Bangkok naar Chiang Mai. Vorige keren had ik erg veel plezier gehad met medereizigers. De toergangsdeuren stonden open en daar werd gerookt en een laatste biertje gedronken. Dit keer had ik Chinezen als buren, die rookten en die dronken niet. Dan maar alleen. Ik trof het weer niet. De conducteur was streng. Hij zag mij zitten bij de openstaande deur. Heel boos klonk het " no alcohol, no alcohol" en hij liep door. Ik verborg de fles bier achter mijn rug en bleef zitten.Stiekum nam ik af en toe een slok. Hij kwam terug en begon weer te snauwen in Thai,zijn engels was zo gebrekkig dat ik hem niet kon verstaan. Het kwam er op neer dat ik niet bij de openstaande deur mocht zitten. Veel te gevaarlijk. En hij wees mij naar een de andere hoek waar de deur dicht was. Ik deed braaf wat hij wilde, het bier nog steeds verborgen houdend. Hij trapte erin. Het leek me onverstandig om nogmaals op mijn vingers te worden getikt. Ik nam dus zuchend nog een paar slokken en gooide de fles weg.

Ik sliep weer slecht die nacht. Tijdsverschil. Aangekomren in Chiang Mai besloot ik meteen door te reizen naar Chiang Rai met de afstandsbus. Een 3 uur durende reis. De airco maakte het een koude reis met mijn handoek als plaid op schoot.
Beroerd en met koppijn stapte ik uit. Vochtgebrek? Koffiegebrek? Bij het busstation in een leuk cafeetje dronk ik ijskoffie en gooide er een paracetamol in. Dat hielp. Daarop besloot ik door te reizen.

Dit keer in een lokale bus. Op weg naar Chiang Kong, de grens van Laos. Tijdens deze reis las ik dat de Gibbion Experience weken van te voren geboekt moet worden, omdat anders de kans groot is dat alles is volgeboekt.
Wat nu? Welke kant op? Ik besloot om door te reizen naar het startpunt van de Slowboat in Xouay Xai. Niet wetende hoe die reis moest lopen en vertrouwend op mijn ervaringen. En ja hoor, het kwam goed.

In Chiang Kong met de tuktuk naar de grens. Bij de grens met de bus van Thailand over het ( niemandsland) water naar de grens van Laos. Visum halen was geen probleem en snel regeld. Toen met een Loastaxigevalletje met een chauffeur die geen woord engels spreekt naar mijn bestemming. Hobbelige donkere weggetjes, 15 kilometer, in een land waar ik voor het eerst kwam. Afwachend of ik er wel goed aan had gedaan om meteen door te reizen naar Laos. Maar toen ik aankwam was ik blij.
Ik slaap nu bij www.houayxairiverside.com en heb besloten hier een extra dag te blijven, effe bijkomen en ik heb ontdekt dat ik vlak bij Gibbions experience zit.

Alhoewel ik dus niet wist hoe te reizen ging het wonderbaarlijk goed. Ik heb zelfs nauwelijks bij het overstappen hoeven wachten.