3,4,5, 6 en 7 december, Don Det, 4000 eilanden

De slaapbus is een beleving. We zijn weer met zijn vieren en iedereen is benieuwd hoe dat gaat. Als we bij deze bus aankomen beginnen we te lachen. Bedden in de bus, 1 meter breed, 180 lang en je slaapt met zijn tweeen in zo'n bed. Voor Europeese mannen te kort en te smal. Mensen die alleen reizen slapen met een onbekende. Er is geregeld dat je dan met iemand van de zelfde sexe slaapt. Het is een dubbeldekker en de plafonds zijn absurt laag, de paden bijzonder smal. Europeese mannen moeten er bijna wringend dubbelgebogen doorheen. We zien de humor ervan in en hebben enorme lol. We krijgen een boterham die er goor uitziet maar erg goed smaakt. Bijna meteen gaat het licht uit. Maar we zijn goed voorbereid, wetende dat het moeilijk kan zijn om te slapen in een bewegende omgeving. Er wordt een zaklampje te voorschijn getoverd. Snacks, bier en wodka sprite. Vanuit een Ipad hebben we muziek. Lang leve de lol dus, totdat we moe worden en lekker in slaap vallen terwijl de bus over de donkere wegen lijkt te vliegen. s' Morgens worden we wakker gemaakt, we zijn er. Met een ander busje worden we naar een boot gebracht. Een smalle boot, waarin eerst onze backpacks gaan en dan wij. Over de prachtige Mekong worden we naar Don Det, een geliefd eilandje voor backpackers van de 4000 eilanden, gevaren.

Aangekomen op het centrale punt gaan we lopend naar een guesthouse. http://www.mamaleuah-dondet.com/start.html .Het is drukkend en klammig warm. Het is een half uur lopen naar het guesthouse. Er zijn hier geen verharde wegen. Paden met stenen, hobbels en gaten. Mijn rollende backpack heeft het er moeilijk mee. Maar het is hier onbeschrijfelijk mooi. Niet in de zin van luxe en mooie verzorgdheid. De huisjes zijn weer sober en karig. Veel halfgeklede kinderen. eenvoudige winkeltjes, half onder het stof. Veel guesthouses. Prachtige natuur. Vriendelijke koeien, honden, katten, kippen, eenden, ganzen die vrij spel hebben om overal te komen. Halverwege nemen we een stop om de hitte uit ons lichaam te laten stromen. De eerste impressie van het eiland voelt ontzettend goed aan. Ons guesthouse heeft 2 persoonsbungalows op palen, liggend aan de Mekong. Met hangmatten. Het restaurant heeft alleen een dak, geen wanden. Tafels waaraan je kan liggen. Prachtige moderne achtergrondmuziek. De meiden nemen samen een bungalow, ik neem een bungalow met markus, de man van ons gezelschap. Dit kost mij 3 euro per nacht. We snakken naar een douche. Onderweg hebben we een Engelse jonge dame, verpleegster, ontmoet. Vanaf die tijd vergezeld ze ons. We hebben het gevoel te belanden in de hemel, zo prachtig is het hier. Ik ben te moe om nog maar iets te ondernemen. 's Avonds hangen we nog wat rond op de veranda van onze bungalow, op en tussen de hangmatten in. Het wordt vroeg donker hier en er is geen straatverlichting. We plannen de komende twee dagen, we slapen vroeg. Die nacht regent en omweert het. Alles wordt drijfnat buiten, er ontstaan modderige diepe gaten in de paden.
De dag erop huren we fietsen. Met zijn 5-en rijden we hobbelend over de gladde met modderige holen in de paden. De engelse dame heeft een fiets waarvan regelmatig de ketting vast loopt. Het mandje op mijn fiets schiet los en ik moet het regelmatig weer bevestigen met een eigen middelen. Zwieberend sturend, modderige gaten zo veel mogelijk vermijdend, met bemodderde voeten, benen en fietsen genieten we ontzettend. Iedere kilometer is hier een avontuur, we komen maar langzaam vooruit, groeten de eilandbewoners en andere touristen. Maken foto's. We stoppen bij een uitzichtpunt, drinken een biertje, fietsen weer verder.We stoppen weer bij een waterval met een prachtig uitzicht. We verdwalen door de kriskraspaden. Langzaam aan wordt de rit een aanslag op onze konten, het voelt bont en blauw aan. Au, au bij iedere hobbel. Uiteindelijk arriveren we weer bij ons gueasthouse, bezweet, verhit met pijnlijke bebutste konten. Zeer tevreden en nog steeds met ontzettend veel lol proostern we op onze fantastische zware avontuurlijke rit.

Het is 5 december we willen Sinterklaas vieren. Inmiddels wordt het donker. 2 dames trekken er op de fiets op uit. We willen cadeautjes voor het Sinterklaasspel. Ze vertrekken over de donkere paden op de fiets en komen pas heel laat weer terug, maar ze hebben de cadeautjes meegenomen, verpakt in wc papier. In het reataurant spelen we het spel. Hilarisch natuurlijk, vooral voor de Oostenrijkse man en de Engelse dame die het slep nog niet kennen. Daarna maken we een Dubsmash. Hij lukt verbazend goed. Nog steeds als ik de Dubsmash bekijk moet ik lachen. Het wordt laat en om 12 uur wordt ik gefeliciteerd met mijn verjaardag. 51 jaar nu, vierend op een prachtig eiland met geweldige leuke, lieve, humoristische jonge mensen.

De volgende dag maken we een trip met de kano. 16 euro voor de hele dag, ongelofelijk weinig geld voor een prachtige dag. Met 4 kano's peddelen we mee met de sterke stroming van de Mekong. Ik zit samen met de Engelse dame in een kano. We doen het verbazend goed met elkaar. En dat is maar goed ook, want de rit wordt een avontuur. De stoming is sterk, vele grote struiken midden in de Mekong laten de stroming steeds draaien en het is een kunst om niet in de struiken te belanden. Het water is warm, de zon is sterk, ik verbrand behoorlijk. We maken onszelf steeds nat om af te koelen. De gidsen nemen ons mee naar de grootste waterval van Azie. Het is prachtig om te zien, dit donderend geweld. Ze weten een plekje waar de stroming minder sterk is. Over gevaarlijke rosten klimmen we naar dit plekje en laten ons genietend zakken in het water. Maar ook hier is de stroming nog erg sterk. zwemmen is er niet bij, te gevaarlijk, we klampen ons vast aan houvast, tot onze nek in het water. Daarna weer terug over de gevaarlijke rotsen. Weer met de kano verder, naar een plek die bekend staat dat er dolfijnen zijn. We liggen er een hele tijd stil, loerend over het water. In de verte zien we inderdaad af en toe een dolfijnenrug boven het water uit komen. Ergens moeten we weer aan wal. Moeten onze kano's via een stijle helling naar de auto brengen. We rijden een heel eind om daarna weer het water op te gaan. We eten ergens, Hert is lekker, maar te veel. We voeren de restjes op aan een varken dat aan een lijn licht. Het laatste stuk is zwaar, de stroming minder sterk, we moeten harder peddelen. Uiteindelijk zijn we dan ook blij dat we aankomen bij het eindpunt. We zijn kapot en verbrand maar o zo voldaan en tevreden over deze trip.
De dag erna sluit een jonge dame zich bij ons aan, ik ken haar van de Slowboat. Een jonge Nederlandse dame van 21 jaar. Zij heeft afgelopen dagen een scootertocht gehad, ergens anders in laos. Ze is gevallen en heeft een paar behoorlijke schaafwonden die pijnlijk zijn. Het ziet er niet goed uit. De Engelse dame verpleegd haar. Die dag willen we chillen. We kopen eten en drinken wat in ons restaurantje. En we klimmen met zijn allen weer op onze fietsen. In een winkeltje kopen we snacks en drinken. We zoeken een plek die bekend staat om de prachtige zonsondergang. We leggen onze handdoeken op het gras van een duurder Hotel. We genieten van elkaar, de rust en de omgeving. Daarna zoeken we de Reggaebar op. Liggend aan tafel,spelletjes doen totdat we moe zijn. Inmiddels is het laat in de avond. De paden niet verlicht. iedereen doet hier het licht uit als ze gaan slapen. Ik ben voor de zoveelste keer blij met het hoofdlampje dat ik in Nederland heb gekocht. Ik rij voorop met de sliert nieuwe vrienden achter mij aan op de bobbelige donkere wegen. Weer een avontuur, het houdt maar niet op.

De volgende dag vertrek ik met de 2 Nederlandse dames en de Oostenrijkse jonge man naar Cambodja.