10 december, Phnom Penh

Phnom Penh overdondert mij. Wat een stad. Het verkeer heeft blijkbaar geen regels. Alles rijdt door elkaar heen, kris kras. Het gaat goed, maar soms is nog maar net op het randje. Ik laat me door een een tuktuk naar Mad Monkey Hostel rijden. http://madmonkeyhostels.com/.

Er is gelukkig nog plek maar ik kan nog niet op de kamer. Ik fris me een beetje op in de wc en ga daarna naar het restaurant van het hostel. Daar schrijf ik het verslagje van Siem Reap want ik weet dat dit na vanmiddag niet meer lukt. Ik ga naar de Killingfields en weet dat dit hefig gaat worden. En dat wordt het ook. Het ligt 15 km buiten de stad. Ik krijg er dus met de rit per tuktuk een sightseeing bij. Alweer denk ik, " Wat een stad".Veel stof in de lucht, overal troep op straat, het verkeer overweldigend.

Bij de Killingfields zijn bijna alle zichtbare sporen uitgewist, veel skeletten zijn al opgegraven, maar af en toe zie je een tand of bot in het pad. Met een headphone loop ik het terrein op. Er wordt op een prachtige manier uitgelegd welk drama daar is geweest vanaf 1975. Er wordt gevraagd om niet op de botten te lopen. In het midden staat een gebouw met 6000 mensenschedels. Vervolgens ga ik door naar het museum. Het is de plek in Phnom Penh waar vele mensen zijn opgesloten en gemarteld. Dit was nog heftiger. De oude spullen stonden er nog gedeeltelijk. Alles is in zo'n goed mogelijke staat gehouden. Ik ben behoorlijk onder de indruk.

Terug in het hostel neem ik snel een douche. Ik denk dat ik vanavond nog even naar een markt ga. Maar laat zal het niet worden. Morgenvroeg vertrek ik met de bus en boot naar het eiland Koh Rohn om een paar dagen lekker aan zee en in de zon te gaan liggen.